એક બાળકનો ભગવાનને પત્ર

 

એક બાળકનો ભગવાનને પત્ર

                                                                                                                શ્રી ભગવાનભાઇ ઈશ્વરભાઇ પરમાત્મા

                                                                                    સ્વર્ગલોક –  નર્કલોકનીસામે

                                                                       મુકામ – આકાશ

પ્રિય મિત્ર ભગવાન

જયભારત સાથે જણાવવાનું કે હું તારાં ભવ્ય મંદિરથી થોડે દૂર આવેલી એક સરકારીશાળામાં ભણું છું. મારા પિતાજી ગામમાં ખેતી કરે છે અને મારી મા લોકોનાં ઘરના કામ કરે છે. હું શું કામ ભણું છું એની તો મારા મા-બાપને ખબર પણ નથી પણ હા કદાચ શિષ્યવૃત્તિના પૈસા અને મફત જમવાનું નિશાળમાં મળે છે. એટલે મારાં મા-બાપ મને દરોજ પાંચ કલાક નિશાળે ધકેલી દે છે. ભગવાન અરે ભગવાન મેતને બે-ચાર સવાલ પૂછવાં પત્ર લખ્યો છે.. એમ કહી બાળકે પ્રશ્ન પૂછયાં છે.

હું રોજ સાંજે ભગવાન તારાં મંદિરરે આવું છું અને નિયમિત સવારે નિશાળે જાઊં છું. પણ હે ભગવાન તારી મૂર્તિની ઉપર આરસપહાણનું એ.સી મંદિર છે. અને મારી શાળાની ઉપર છપરુ કેમ નથી? દર ચોમાસે પાણી ટપકે છે. આવું શું કામ ભગવાન

તને રોજ બત્રીસ જાતના પકવાન પીરસાય છે અને તું તો ખાતોય નથી અને હું દરરોજ મધ્યાનહ્ન ભોજનના એક મુઠ્ઠી ભાતથી ભૂખ્યો ઘરે જાઉં છું આવું શું કામ ? ભગવાન

મારી નાની બહેનના ફાટેલાં ફ્રોક ઉપર કોઇ થીગડું મારવાં આવતું નથી અને તારાં પચરંગી નવા નવા વાધા સાચું કહું તો સાચું કહું તો હું રોજ તને નહિ તારા કપડાં જોવા આવું છું આવું શું કામ ભગવાન?

તારા પ્રસંગે લખો માણસો મંદિરમાં સમતાં નથી અને ૧૫ ઓગષ્ટે કે ૨૬ જાન્યુઆરીએ જ્યારે હું બે મહિનાંથી મહેનત કરેલું દેશભક્તિ ગીત રજુ કરુ શું ત્યારે મારી સામે હોય છે. માત્ર મારાં શિક્ષકો અને મારાં બાળમિત્રો હે ભગવાન તારાં મંદિરે સમાતાં નથી ને મારે ત્યાં કેમ ડોકાતા નથી આવું શું કામ ભગવાન?

પાંચમો અને છેલ્લો પ્રશ્ન તને ખોટું લાગે તો ભલે લાગે પણ મારાં ગામમાં એક ફાઇવસ્ટાર હોટલ જેવું મંદિર છે. પ્રભુ મે તો સાંભળ્યું છે કે તું તો અમારી બનાવેલી મૂર્તિ છે તોય આવી જલજલાટ છો મે તો તારી બનાવેલી મૂર્તિઓ છીએ તો પણ અમારા ચહેરા ઉપર નૂર કેમ નથી  શકય હોય તો  ભગવાન આ પ્રશ્નના જવાબ આપજે

મને વાર્ષિક પરીક્ષામાં કામ લાગે તેવી સારી સદબુધ્ધિ આપજે ભગવાન મારે ખૂબ આગળ ભણવું છે. મારે ડૉકટર થાવું છે. મારા મા-બાપ પાસે  નિશાળની ફી ના પૈસા નથી તુ ખાલી જો તારી એક દિવસ ની દાનપેટી મને મોકલે તો હું આખીય જીદંગી ભણી શકું

વિચારીને કહેજે દોસ્ત વિચારી લે જે હું પણ જાણું છું તારેય ઘણાંને પૂછવું પડે એમ છે. પણ તું મારી વાર્ષિક પરીક્ષા પહેલાં તું જો મારા માં ધ્યાન નહિ દે મને ફીના પૈસા નહિ મોકલે તો

મારા બાપુ તારા મંદિરની સામે ચા-વાળાની હોટલે રોજના પાંચ રૂપિયાના ભવ્ય પગારથી નોકરીએ રાખી દેશે પછી હું આખીય જીંદગી તારાં શ્રીમંત ભક્તોને ચા પાઇશ જલદી કરજે  પ્રભુ સમય બહું ઓછો છે. તારી પાસે અને મારી પાસે પણ

                                                          લિખિતન

                                                      એક સરકારી શાળાનો ગરીબ વિદ્યાર્થી

                                                         અથવા

                                                           ભારતના ભાવી મજૂરનાં વંદેમાતરમ, વંદેમાતરમ

શેઠ સી.એમ હાઇસ્કૂલ –  ગાંધીનગર ના ધોરણ – ૯ એફના વૈભવ પરમાર તરફથી આ પત્ર ભગવાનને લખવામાં આવેલ છે જો કે આ પત્ર તેનો મૈલિક છે કે બીજા પાસેથી લખાવી લાવ્યો છે. તેની આપણને ખાતરી નથી પણ આ પત્રમાં વ્યક્ત થયેલા તેના મનો ભાવો સમજવા જેવા છે આ પત્ર સમાજની કેટલીક સમસ્યાઓ તરફ આપણું ધ્યાન દોરે છે તો બીજી બાજુ થોડી નિરાસાવાદની ઝલક પણ દેખાય છે . તેને તેમાથી બહાર લાવવા જો તમારી પાસે કોઇ ઉપાય હોય તો અમને  બતાવવા  નમ્રઅપીલ છે.

 

મારા સપનાની વાતો ……

આ કાવ્યની રચના શેઠ સી એમ હાઇસ્કૂલમાં અભ્યાસ કરતા ધોરણ – ૯ એફ ના વિદ્યાર્થી ધ્રુવ એસ પટેલે કરી છે આ કાવ્ય તમને પસંદ આવેતો નાના બાળ કવિને પ્રોત્સાહિત કરવા આ પોસ્ટને લાઇક કરવા વિનંતિ 

મારા સપનાની વાતો ……

મારા સપનાની વાતો ભાઇ સાંભળજો..

                સાંભળજો ભાઇ સાંભળજો…… મારા

સપનામાં કો’કદી હું શિક્ષક થાતો

                બાળકો સાથે નાચતો ને ગાતો

ના સમય બગાડું ના કહું ખોટી વાતો.

                મારા મનડાની વાત ભાઇ સાંભળજો …….. મારા

કો’કદી હું સપનામાં ડોકટર થાતો

                દરદી સાથે મારે નજદીકનો નાતો

ઓછા પૈસામાં કરું દરદીને સાજો

                મારા રુદીયાની વાતો ભાઇ સાંભળજો….મારા

કો’કદી હું સપનામાં સૈનિક થાતો

                મા ભોમ માટે સરહદે જાતો

દુશ્મનને હંફાવવા અધીરો થાતો

                મારા અંતરની વાતો ભાઇ સાંભળજો …મારા

કો’કદી હું સપનામાં વૃક્ષ બની જાતો

                મુસાફર માટે વિસામો થાતો

અંગાર વાયુ લઇ પ્રાણ વાયુ આપતો

                મારી મનગમતી વાત ભાઇ સાંભળજો….મારા 

                             ધ્રુવ  એસ પટેલ  ધોરણ – ૯ એફ

                                      શેઠ સી એમ હાઇસ્કૂલ એન્ડ હાયર સેકન્ડરી સ્કૂલ

                                      ગાંધીનગર, સેકટર – ૨૩ 

           

             

 

એક ખુબ પ્રખ્યાત ચિત્રકાર હતો. એને પોતાની કળા પર ખુબ જ ગર્વ હતો. એણે એક દિવસ ખુબજ સુંદર અને અદભુત ચિત્ર બનાવ્યુ. એણે એ ચિત્ર પોતાના નગરની વચ્ચોવચ મુક્યુ અને સાથે સાથે એક લખાણ પણ મુક્યુ, લખાણમાં લખ્યુ કે “આ ચિત્રમાં જેને પણ જરા અમથી પણ ભુલ લાગે એ જગ્યાએ નિશાન કરી દેવુ.”
    સાંજે જ્યારે એ પોતાનું ચિત્ર જોવા આવ્યો તો તેણે પોતાના ચિત્રને નિશાનોથી ભરેલી જોઇ. આ જોઇ એનું હ્રદય ભરાઇ આવ્યું પોતાની કલાનું આવુ અપમાન એ સહન ના કરી શક્યો તેથી એણે આત્મહત્યા કરવાનો નિર્ણય લીધો.
     આત્મહત્યા કરવા જતા રસ્તામાં તેને એક મિત્ર મળ્યો.મિત્રએ પુછ્યુ,”એ દોસ્ત, કેમ આટલો દુઃખી છો ? જે પણ હોય મને જણાવ મારથી બનતી કોશીશ કરીશ”
      આ સાંભળ્યા પછી ચિત્રકારે પોતાની આપવિતી સંભળાવી.આ સાંભળી તેના મિત્રએ કહ્યુ, “બસ … ! આમ આટલી નાની અમથી વાતમાં આત્મહત્યા ના કરાય. જો સાંભળ, હવે હું કહુ એમ કરજે. તેને કિધુ કે હવે બીજુ સુંદર પણ સહેજ ભુલોથી ભરેલું ચિત્ર બનાવ અને તેની સાથે લખાણમાં મેં કહ્યુ એમ લખજે” પછી ચિત્રકારે વિચાર્યુ ચાલને તેના વિચાર પ્રમાણે કરી જોઉં.

બિજા દિવસે એ ચિત્રકારે એક સુંદર પણ સહેજ ભુલ ભરેલ ચિત્ર બનાવ્યુ અને સાથે એક લખાણ પણ મુક્યું. લખાણમાં તેના દોસ્તના કહ્યા પ્રમાણે લખ્યુ કે “જેને પણ આ ચિત્રમાં ભુલ દેખાય તો તેને તરત જ જાતે સુધારી લેવી”

પછી ચિત્રકારે સાંજે જઇને જોયુ તો .. આશ્ચર્ય…!! આખુ ચિત્ર એમ ને એમ જ. કોઇજ નિશાન ના મળ્યુ જેવી મુકી હતી તેવીને તેવી જ હતી…!!!

સારાંષ :-

લોકોની ભુલો કાઢવી ખુબ આસાન છે પણ એને સુધારવી ખુબજ અઘરી છે. જેની ભુલ તમે સુધારી શક્તા ના હોય એ ભુલ કદી કાઢવી જ નહી.

 

બે પુરુષો ગંભીરપણે બીમાર હતા,અને બેઉને એક જ
રુમમાં રાખ્યા હતાં..
એક માણસને
તેના ફેફસામાંના પ્રવાહી કચરાના નિકાસ માટે દર
બપોરે એક કલાક માટે તેમના પલંગ
માં બેઠા થવાની પરવાનગી આપવામાં આવી હતી.
રૂમમાં ફક્ત એકજ બારી હતી અને તેની પાસે આ
ભાઇનો પલંગ હતો.
જ્યારે બીજા માણસને હંમેશા લાંબા થઇને સૂતાં જ
રહેવું પડતું.
આ બન્ને કલાકો સુધી વાતો કર્યા કરતા.તેઓ
તેમના પત્ની, પરિવાર, ઘર, નોકરી, તેઓ
વેકેશનમાં ક્યાં ક્યાં ફરવા જતા વગેરે વિશે
વાતો કરતાં ..
દરરોજ બપોરે, જ્યારે પહેલો માણસ બેઠો થતો ત્યારે
બેઠા બેઠા બીજાં દર્દી ને બારીની બહારની દુનિયાં નું
વર્ણન કરતાં સમય પસાર કરતો. બપોરનો આ એક
કલાક બીજા માણસ માટે જાણે જીવંત
બની જતો અને તેની દુનિયા હોસ્પિટલનાં રૂમ
સુધી સિમિત ન રહેતા બહારનાં વિશ્વ
સુધી પહોંચતી…
“બારીની બહાર એક સુંદર બગીચો અને તળાવ છે.
તળાવમાં બતક અને હંસ રમે છે. બીજી તરફ
બાળકો કાગળની હોડી બનાવીને રમે છે. વિવિધ
રંગના ફુલો વચ્ચે પ્રેમી યુગલો હાથમાં હાથ નાખીને
ચાલી રહ્યા છે અને દૂર ક્ષિતિજ સુધી વિશાળ
આકાશનું નયનરમ્ય દ્શ્ય નજરે ચડે છે…”
પહેલો માણસ જ્યારે આવું વર્ણન કરતો ત્યારે
બીજો માણસ પોતાની આંખો બંધ કરીને
કલ્પનામાં આ બધુ નિહાળતો.
એક ઉષ્માભરી બપોરે પહેલા માણસે નજીકથી પસાર
થતી પરેડનું વર્ણન કર્યુ જોકે બીજા માણસને પરેડ
બેન્ડનો અવાજ સંભળાતો નહોતો પરંતુ તે
પોતાની કલ્પનામાં આ દ્શ્ય જોઇ શકતો હતો.
આ રીતે દિવસો અને મહિનાઓ પસાર
થવા લાગ્યા….
એક દિવસ સવારે,નર્સ તેમના સ્નાન માટે
પાણી લાવ્યા અને જોયું તો પહેલી વ્યક્તિ ચિર
નિદ્રામાં પોઢી ગઇ હતી પલંગ પર ફક્ત તેનું ફક્ત
નિર્જીવ શરીર પડ્યું હતું.
નર્સને અત્યંત દુખ થયું અને હોસ્પિટલ
એટેન્ડન્ટ્સને બોલાવી શરીર લઇ જવા માટે
કહેવામાં આવ્યુ.
બારી પાસેનો પલંગ ખાલી પડયો!
થોડા દિવસો પછી…બીજા વ્યક્તિએ પોતાને
બારી પાસેનાં પલંગ પર ખસેડવાની ઇચ્છા વ્યક્ત
કરી. નર્સે પણ ખુશી ખુશી તેમને
ત્યાં ખસેડવાની વ્યવસ્થા કરી અને જતાં રહ્યા.
હવે આ વ્યક્તિ એ ધીમે ધીમે, થોડું કષ્ટ કરીને,
બારી પાસે બેઠાં થવાની કોશિશ કરી. એક
હાથની કોણી કોણી ટેકવી તેમણે બહારની વાસ્તવિક
દુનિયાનો પ્રથમ દેખાવ લેવા માટે પોતાની નજર
ફેરવી અને જોયું તો શું?
બારીની સામે ફક્ત એક દિવાલ હતી. તેને કઇ
સમજાયું નહીં. તેણે નર્સને પુછ્યું
પહેલો વ્યક્તિ શા માટે બારીની બહાર અદ્ભુત
વસ્તુઓનું વર્ણન્ કરતો? – જ્યારે
અહીં તો ખાલી દિવાલ જ છે!
નર્સે કહ્યું “પેલો માણસ અંધ હતો અને આ દિવાલ
પણ જોઈ ન શકતો, તે તો ફક્ત તમને પ્રોત્સાહિત
કરવા માગતો હતો!”
ઉપસંહાર:
બીજાને ખુશ કરવા એ સૌથી મોટુ સુખ છે
પછી આપણી પરિસ્થિતિ ગમે તે હોય! દુઃખ
વહેંચવાથી અડધુ થાય છે, અને સુખ વહેંચવાથી બમણું થાય છે.
તમને સમૃદ્ધિનો અનુભવ કરવો હોય તો તે
વસ્તુઓની ગણતરી કરો જે તમારી પાસે છે અને
પૈસાથી ખરીદી નથી શકાતી!”
આજ તો સૌગાદ છે તેથી જ તો તેને “Present”
કહેવાય છે.
મિત્રો સાથે શેર કરો… તમે પણ ઓછામાં ઓછું એક
જીવન તો બદલી જ શકો છો!

 

ગુજરાતી વ્યાકરણ – સમાસ

વિવિધ ર્સ્પદ્યાત્મક પરિક્ષાની તૈયારી કરતા મિત્રો અને ધોરણ – ૧૦ માં અભ્યાસ કરતા વિદ્યાર્થીઓને વ્યાકરણ વિભાગમાં સમાસનું પ્રકરણ આવે છે. વિદ્યાર્થીઓ તેમા સારી રીતે તૈયારી કરી શકે તેમા માટે સરળ સમજૂતી સાથે અભ્યાસ સામગ્રી તૈયાર કરવામાં આવીશે

ગુજરાતી વ્યાકરણ સમાસ ની સરળ સમજુતી માટે નીચેની લિંક પર ક્લિક કરો 

     ડાઉનલોડ કરો   સમાસ